Een plaat uit 1984 klinkt nog steeds niet echt als een tijdperk voor een soulklassieker. Misschien is Jocelyn Browns track niet die pure soul die eigenlijk musicologisch best lastig te labelen is. Wat het nummer er uit laat steken is het (bijna) acapella intro voordat de band bijspringt. Het is veel gebruikelijker in soul, funk en disco om een groove op te bouwen, te ontwikkelen en dan een couplet te maken met de vocalen.
Dat die groove er vanaf de entree van de band staat hoef ik je niet te vertellen. Het duurt hier ook meer dan 1,5 minuut voor er een echt couplet begint! Die groove mag dus toch nog even ontwikkelen. Ook al is het vocale intro bijzonder sterk en laat het goed horen wat voor sound Jocelyn kan genereren, leven wij vervolgens ook echt toe naar het moment dat de bas de leiding neemt en de groove als een dropkick met twee benen je oor komt intrappen. Een mooi staaltje estafette zou ik zeggen
Lik die duim, en slap like now.
top of page
Recente blogposts
Alles weergevenDe openingstrack van Jamiroquais album Synkronize (1999) is Canned Heat en zit al een tijdje in ons repertiore. Maar wat doet een britse track uit 1999 in een soulband? De term acid-jazz wordt vaak na
170
Capital S. Die S staat voor Soul. Voor veel mensen springt er gelijk een gigantische verscheidenheid van platen, artiesten, labels, beelden, gevoelens en herinneringen in hun gedachten. Die ene vrijda
370
bottom of page